Even terug in de tijd

Vandaag zijn we na het ontbijt naar de Glover Garden gegaan. Ik had het park niet van te voren opgezocht en was in de veronderstelling dat dit gewoon een Japanse tuin zou zijn. Dit bleek echter een soort pretpark/museum te zijn waar allemaal huizen uit de koloniale tijd verzameld en opgesteld zijn voor publiek. Hier was ook de mogelijkheid om je te verkleden zoals mensen 150 jaar geleden gekleed waren, dus al snel zag je allemaal verklede Japanners door het park slenteren.

In het park stond zo ook het huis van degene die Kirin bierbrouwerij is gestart. Kirin is een van de bekendste bieren uit Japan en is ook in Nederland bij de toko of amazing oriental te krijgen. In het museum of performing arts waren ook praalwagens te zien die gebruikt zijn bij festivals hier in Nagasaki. Die waren zo indrukwekkend, daar kunnen onze carnavalsvierders nog wat van leren.

Vervolgens zijn we naar de Chinese wijk gegaan. Hier hebben we heerlijk geluncht, maar verder waren we eigenlijk snel klaar. Het viel eigenlijk een beetje tegen, er zaten bijna alleen maar restaurants met precies dezelfde menukaart. Zelfs de prijzen waren overal gelijk. We zijn dus maar snel doorgegaan naar Dejima.

Dejima was ooit een waaiervormig schiereiland, dat voor de kust van Nagasaki was aangelegd. In de tijd dat Japanners hun land 200 jaar voor de buitenwereld hadden afgesloten waren de Nederlanders de enige westerlingen die vanaf dit eiland handel mochten drijven met de Japanners. In eerste instantie was het eiland voor de Portugezen gebouwd, die voor de Nederlanders in Japan waren gearriveerd. De Portugezen waren in der tijd heel erg bezig met het verspreiden van het geloof en zo waren hier in de regio van Nagasaki veel mensen die zich bekeerde tot het Christendom.

De Shogun moest daar echter niks van hebben en schopte die Portugezen het land uit voordat ze zich afsloten van de buitenwereld. De Nederlanders waren echter veel meer gericht op de handel en waren totaal niet bezig met het geloof, vandaar dat zij mochten blijven. De Nederlanders mochten alleen niet van het eiland af komen. Één keer per jaar ging moest er een delegatie op bezoek komen bij de Shogun in Edo (het vroegere Tokio). Dit was de enige keer in het jaar dat Nederlanders van het eiland af mochten komen.

Tegenwoordig ligt Dejima midden in de stad en is het gebied wat ooit zee was, helemaal drooggelegd. Daarnaast is er ook nog eens een deel van Dejima verdwenen, nadat ze de gracht voor Dejima hadden verbreed. Hierdoor is de waaiervorm van het eiland helaas helemaal verdwenen. Ze zijn echter bezig het eiland weer in originele staat terug te brengen.

Het eiland nu een museum geworden. Hier wordt uitgelegd hoe de Nederlanders handel voerden en zijn diversie overblijfselen van de VOC te vinden zoals aardewerk en guldens/florijnen (ik weet niet precies welke valuta toen in gebruik was). Ook is hier een schaalmodel van het schip ‘De Liefde’ te vinden, wat het eerste Nederlandse schip is dat Japan bereikte.

Daarna zijn we naar een lange tempelstraat gegaan. Dit was echter niet helemaal wat we verwacht hadden. Er waren namelijk alleen maar graven en de tempels waren gesloten. Een tegenvaller dus. We hebben toen nog even rondgekeken in een overdekte winkelstraat en hebben nog een bord Japanse curry gegeten alvorens terug te gaan naar het hotel.