Tuinen, nogmaals terug in de tijd en sanuki udon

Gisteren zijn we vanuit Matsuyama vertrokken naar Takamatsu. Na een hapje gegeten te hebben zijn we tegen een uur of 1 richting het hotel gegaan. Nadat we de koffers daar gedropt hadden, zijn we met de bus naar het Ritsurin park gegaan. In het park kwamen we een man en vrouw in kimono tegen bezig waren met een fotoshoot. Het was geen koppel, maar ze stonden model voor een fotoshoot voor een bepaalde ceremony (al weet ik niet welke).

De tuin zelf was prachtig, bijna alles stond al in bloei, al was het nog wel te zien dat de kersenbloesems ons nog niet hebben ingehaald. Veel kersenbloesems zijn nog niet in bloei of slechts half in bloei, maar dat zal morgen wanneer we in Kyoto aankomen, en ik achterblijf, wel veranderen.

Op de terugweg naar het hotel hebben we door een 1,3 km lange overdekte winkelstraat gelopen. Je zou denken dat daar ontzettend veel winkels zouden moeten zitten, maar wat gelijk opviel was dat heel veel zaken dicht waren, ondanks dat pas 4 uur geweest was en de winkels om 6 uur sluiten. Blijkbaar lopen de zaken niet zo heel goed in die winkelstraat…

Vandaag zijn we naar Shikoku-mura geweest, dat zoveel betekent als Shikoku dorp. Shikoku is het grote eiland waar we ons nu op bevinden en het dorp was als het ware een soort Archeon. In het park stonden allemaal huizen die van over het hele eiland verzameld zijn en gaven goed inzicht in de leefsituatie van vroeger. De oudste huizen die er stonden kwamen uit 1600-1700 en de nieuwere waren van na de Meiji restauratie, dus na 1868.

Net als in Europa waren de oudere huizen van hout en stro gemaakt en waren de muren zowel binnen als buiten afgewerkt met een pleisterlaag. Daarnaast hadden ze rieten daken. Het interieur bestond uit twee delen, het werkgedeelte en het woon/slaap gedeelte. Dit werd gescheiden zoals bekend uit de Japanse huizen doormiddel van een verhoogde vloer.

Na de Meiji restauratie, toen Japan na 200 jaar isolement gedwongen was de havens te openen voor de wereldhandel, begon men pas huizen van steen te bouwen. De eerste stenen huizen waren een soort hybride huizen, een mix van westers en Japans. Het kwam een beetje over als een traditioneel Japans huis in een Europese huls. Daar kwam dan nog eens bij dat het dak ook Japanse stijl was. Dit leverde eigenlijk hele gekke en naar mijn mening niet hele geslaagde huizen op.

Het Shikoku-mura park lag best afgelegen, dus toen we het park uit kwamen was er in geen velden of wegen een taxi te bekennen. Na een tijdje gedwaald te hebben, op zoek naar een taxi, was er een Japanner die zag dat we er niet zo goed uitkwamen. We hadden al een flink eind gelopen en mam is toch wel wat beperkt met de afstand die ze kan lopen voor haar knie pijn doet. Toen ik vroeg of hij wist waar in de buurt een station zat, is hij helemaal met ons meegelopen naar het station. Gelukkig was het station niet zo ver weg, maar ik ben ervan overtuigd dat in het geval het een half uur lopen was geweest, hij een half uur met ons meegelopen had om ons het station te laten zien.

Doordat het nog zeker een half uur duurde voordat de trein kwam, hebben we de taxi gepakt. De man die ons had laten zien waar het station was, is toen met ons meegelopen naar de taxi en heeft aan de chauffeur uitgelegd waar we heen wilden. Eigenlijk was dit niet nodig, maar toch blijft het leuk om de Japanse beleefdheid in actie te zien.

Bij het grote JR Takamatsu station aangekomen zijn we naar de ruïnes van het voormalige Takamatsu kasteel gegaan. Het park was groter dan ik had verwacht en zat echt maar één straat verderop van ons hotel.

’s Avonds hebben we tempura gegeten met sanuki udon. Tempura houdt in dat garnalen en groenten in een speciaal deeg gefrituurd worden, waardoor het een heel apart uiterlijk krijgt. De sanuki udon zijn de specialiteit van de regio. Lange dikke noodels die van een speciaal graan dat alleen hier in de regio groeit worden gemaakt.