都をどり

Vandaag was vanaf half 12 een feest om de nieuwe uitwisselingsstudenten te verwelkomen. Dit werd georganiseerd door de student staff en het international office en behalve een gratis lunch werden er ook aantal aspecten van de Japanse cultuur getoond.

Toen ik een week geleden bij aankomst op de universiteit de sleutels van mijn appartement kreeg, had ook iedereen een “buddy” toegewezen gekregen. Deze buddy begeleidt ons uitwisselingsstudenten om ons een beetje wegwijs te maken wat betreft het leven hier in Japan. Mijn buddy was bijvoorbeeld ook meegegaan naar het gemeentehuis toen ik mij moest registreren en tevens zij mijn eerste aanspreekpunt als ik vragen heb over het leven hier.

Als eerste ging mijn buddy ons iets laten zien van de traditionele Japanse dans. Onder het motto today I will dance like a maiko (een leerling geisha) heeft ze een geisha dans opgevoerd. Toeval wil dat mijn klasgenoten uit Maastricht en ik vandaag ook naar de Miyako odori (de kersenbloesem dans) zouden gaan, dus dat was alvast een mooie opwarmer. De dans die mijn buddy liet zien was erg indrukwekkend, echt elke beweging die bij de traditionele Japanse dans gemaakt wordt zijn gecontroleerd en worden tot in perfectie uitgevoerd. Daarnaast is ook de manier waarop de danseres haar waaier gebruikt heel bijzonder om te zien.

Nadat mijn buddy was uitgedanst was er nog een korte karate demonstratie gevolgd door Rakugo. Rakugo wil eigenlijk zeggen dat iemand, de verteller, aan het publiek een humoristisch verhaal vertelt waar het publiek dan om lacht. Het verhaal dat aan ons verteld werd ging over een man die werkeloos was en op zoek was naar werk. De man had echter wel een aantal voorwaarden voor zijn toekomstige werkgever:
1. Hij wilde niet vroeg beginnen, vanaf een uur of 10 schikte hem wel
2. Hij wilde ook niet te lang werken, dus tot maximaal 16u
3. Van 10u tot 16u werken was eigenlijk wel lang, dus hij wilde tussendoor ook wel kunnen slapen
4. Hij wilde ook geen contact met mensen
Daarnaast wilde hij ook nog eens minstens 100 euro per dag verdienen, dus je kunt wel raden hoe succesvol hij was in het vinden van een baan. Desalniettemin lukte het hem, met alle gevolgen van dien.

Hoewel Rakugo gebruikelijk in het Japans verteld wordt, heeft de studente die het verhaal vertelde dit geheel in het Engels gedaan, dus petje af voor haar.

Daarna was het alweer tijd om richting Gion te gaan voor de Miyako odori. Bij de Miyako odori mochten geen foto’s gemaakt worden waren ze heel streng met controleren, dus ik heb helaas geen foto’s. Wel heb ik een boekje gekocht met uitleg (in het Japans) over de verschillende dansen die ze opvoerde en foto’s.

De dans bestond uit verschillende onderdelen. Het begon en eindigde met de kersenbloesemdans voor 2014 en daar tussenin werden nog een aantal verhalen verteld. Aan de linkerkant van het toneel stonden een aantal geisha die op instrumenten speelde en aan de rechter kant van het toneel stonden drie vrouwen die op de traditionele huilerige manier het verhaal voordroegen en nog een aantal vrouwen die op de shamisen (een soort 3 snarige gitaar) speelde. De geisha zelf zeiden geen woord, maar beeldde het verhaal alleen uit.

Eigenlijk had elk seizoen zijn eigen verhaal, dat meestal wel droevig van aard was. Ik kon het niet goed volgen, maar wat ik kon opmaken was dat het over liefde, overspel en verraad enzo ging. Elk seizoen had ook zijn eigen decor welke er stuk voor stuk prachtig uitzagen. Ook de manier waarop de geisha bewogen was zo geperfectioneerd, het leken wel robots. Hoewel ik erg onder de indruk was van wat mijn buddy had laten zien, was het niet te vergelijken met de echte pro’s.

Na afloop van de Miyako odori zijn we gaan eten in het restaurantje waar ik drie jaar geleden met Marco en vorige week met pa en ma ben gaan eten alvorens we teruggingen naar huis.