Twee maanden in Japan

Zo veel te doen, zo weinig tijd. Het leven hier is hectisch. Niet omdat het moet, maar omdat we het onszelf aandoen. Ik ben vergeten of ik al gemeld had dat ik als drummer bij de muziekclub ben gegaan, maar onlangs ben ik met een aantal nieuwe leden van de muziekclub naar de andere kant van de stad gegaan om drumstokjes te kopen. Sindsdien ben ik eigenlijk elke dag bij de club te vinden waar ik oefen met drummen. Niet altijd achter een echt drumstel, maar ook met oefenpads. Deze worden gebruikt om beter te kunnen horen hoe je techniek is en of je je stokjes synchroon de pad laat raken. De echte drums zijn te lawaaiig om dit te kunnen horen. Toegegeven, het is wel een stuk saaier dan een echt drumstel.

Vorige week zaterdag zijn we naar een beginnerscursus Kabuki geweest in het Minamiza theater vlakbij de wijk Gion. Op school hadden we gratis kaartjes gekregen, dus als echte Nederlander kon ik die kans niet laten schieten natuurlijk. Als eerst kregen we zo’n 30-45 minuten op een leuke en interessante manier uitleg over de verschillende aspecten van het Kabuki theater. Helaas praatte degene die het uitlegde heel snel en in Kansai dialect, dus verstond ik er vrij weinig van. Vervolgens kregen we demonstraties van de twee vormen van Kabuki te zien. Als eerste was er de dans. Hierbij wordt doormiddel van dans een verhaal vertelt. Daarna was er toneel, wat meer leek op wat wij ook kennen in Europa, behalve dan dat ze hier met hele gekke hoge stemmetjes praten. Deze links laten precies zien wat ik bedoel (inclusief Engelse uitleg). (http://youtu.be/4q1MPwD7zCI) en (http://youtu.be/a2OIxQxTaGA). Mijn voorkeur gaat in ieder geval uit naar de dansversie. Oh, mocht je het je afvragen, bij Kabuki theater worden vrouwelijke rollen ook door mannen uitgevoerd. Nadat het Kabuki was afgelopen ben ik met Karsten, Ellen en Maxime direct doorgereisd naar Osaka waar we hadden afgesproken met Chisa, die toen wij in het eerste jaar zaten een half jaar bij ons op school heeft lesgegeven.

Dinsdag zijn we met alle buitenlandse studenten op “studie” reis naar Ama no Hashidate gegaan. Zoals beneden op de foto te zien is, zijn dit twee smalle eilandjes die midden in de zee een soort brug van bijna 3km vormen. Nadat we geluncht hadden en naar het uitkijkpunt geweest waren, was het tijd om eroverheen te lopen. Het was helaas een beetje bewolkt, maar wel warm, dus eenmaal aan de overkant aangekomen vond ik dat ik wel een ijsje had verdiend. Toen ik mijn ijsje aan het afrekenen was, werd ik er nog wel even op geattendeerd dat ik moest oppassen voor ijs etende haviken. En ja, toen ik over straat liep zag ik inderdaad een meisje met ijsje rondlopen die belaagd werd door een havik die ook wel trek had in ijs. Rare jongens, die Japanse haviken.

Bij de onsen aangekomen zijn we gelijk het buitenbad ingedoken. So far, so good. Na het avondeten werd ineens overal alcohol vandaan getoverd en was er een karaoke set beschikbaar. Uiteindelijk is iedereen zo rond 2-3 uur gaan slapen om vervolgens om 6 uur vlak voor het ontbijt nog even het buitenbad in te duiken. Na het ontbijt gingen we terug richting Kyoto, maar niet voordat we onderweg ijs gemaakt hadden en naar Kayabuki no sato waren geweest. Kayabuki no sato is een klein dorpje in de bergen net ten noorden van Kyoto waar bijna alleen maar oude huizen staan die stammen uit de Japanse middeleeuwen.

Dit weekend was ook weer druk. Zaterdag had ik field trip van mijn cultuurles. Hiervoor zijn we naar een tempel aan de andere kant van Kyoto gegaan, waar we met de hele klas een traditionele Japanse theeceremonie zouden meemaken. Naderhand hebben we nog door de tempel gelopen alvorens het afgelopen was. De klas bestaat voor de helft uit Japanners en voor de helft uit buitenlanders, die in groepen van 2 (1 Japanner en 1 buitenlander) uiteindelijk een groepsverslag moeten maken. Toeval wil dat mijn partner ook bij de muziekclub zit, dus ik kende haar al. Nadat de theeceremonie was afgelopen ben ik met haar en een aantal vriendinnen van haar nog wat in de stad rond gaan hangen.

Zondag ben ik weer naar Osaka geweest. Ditmaal voor een optreden van één van onze Japanse docenten. We krijgen elke dag les van een andere docent, en één van hen die speelt de shamisen (soort traditionele Japanse gitaar). Zij had ons vrijkaartjes gegeven voor het optreden van haar en zodoende ben ik met een groepje klasgenoten naar de voorstelling geweest. De voorstelling was een soort mix van toneel en muziek waarmee een verhaal verteld werd. Het verhaal was een beetje vaag. Een meisje werd ontvoerd, maar werd alweer heel snel bevrijdt. Vervolgens is ze met haar redders door het hele land gaan reizen ofzo. Het werd in ieder geval op een hele leuke manier gebracht en er werden diverse aspecten van de Japanse cultuur getoond, zoals de traditionele muziek, rakugo en acrobatiek.