2 Kanten van Japan

Vandaag was het tijd om door te reizen naar Hiroshima en later nog Yanai. We zijn om 7 uur opgestaan om zoveel mogelijk van Hiroshima te kunnen zien. Op het station van Kyoto hebben we snel wat broodjes gehaald en al wachtend op het perron opgegeten.

Op Shin-Osaka aangekomen hebben we onze trein gemist omdat erg onduidelijk aangegeven stond van waar hij nou eigenlijk zou vertrekken. Gelukkig reed er 10 min later nog een Shinkansen richting Hiroshima.

Eenmaal op Hiroshima aangekomen was het nog even zoeken waar we onze baggage kwijt konden. Aangezien alle lockers vol zaten hebben we onze koffers mee moeten nemen naar het vredesmuseum. We hebben toen de tram richting de A-bom koepel genomen.

Bij de koepel aangekomen kwamen we 2 mensen tegen die ons opvielen door de bordjes "free guide" om hun nek. De man die ons te woord stond was een indirect slachtoffer van de bom, zijn moeder was namelijk 4 maanden zwanger van hem toen de bom viel. Hij legde ons uit waarom Hiroshima en de bepaalde tijd gekozen waren en hoe de Japanners gebruikt werden als test subjecten. Verder liet hij foto's zien van de verwondingen van de mensen en welke gebouwen de bom overleefd hebben. Ook legde hij uit dat de Japanse overheid eigelijk maar weinig oog had voor de slachtoffers van de atoombom.

Nadat we een tour hebben gehad door het epicentrum zijn we naar het peace museum gegaan. Hier hadden ze gelukkig nog wat lockers vrij waar we onze baggage kwijt konden. Het peace museum was op zich wel heel interessant omdat je hier het een en ander over Hiroshima voor en na de bom kon leren. Het grootste gedeelte stond echter in het teken van de atoombom en hoe slecht atoombommen wel niet zijn. Al met al was er een duidelijk politiek sausje aanwezig.

Hierna was het tijd om door te reizen naar Yanai. Toen we onderweg ergens in de middle of nowhere moesten overstappen hadden we ook weer onze trein gemist. Al wachtend op de volgende trein sprak een man die vrij goed Engels kon ons aan. In dit gebied kwamen nooit toeristen dus viel het hem op dat wij er waren. Ons viel het op dat in de middle of nowhere iemand zo goed Engels sprak. Na een tijdje met deze man gesproken te hebben moest hij er vandoor.

In Yanai aangekomen werden we al opgewacht door mevrouw Nishihara. We zijn toen met de auto naar haar huis gegaan. Nadat we een rondleiding door het huis gekregen hadden was het tijd om te eten. Ze had een uitgebreid feestmaal gemaakt van verschillende soorten voedsel in een pruttelend pannetje (geen idee hoe het heet) en zelf sushi maken. Tijdens het eten vertelde ze over haar vader tijdens de oorlog. Ook vertelde ze dat ze bij de eerste school hier in Yanai waar ze werkte ze altijd op 6 augustus officiele lerarenvergadering hadden. Ze vertelde dat toen ze een uitnodiging had gekregen voor de peace ceremonie in Hiroshima ze niet kon gaan omdat ze moest vergaderen. Ook vertelde ze dat de mensen hier, zo dicht bij de atoombom, zo onverschillig deden over de bom en dat de slachtoffers uit Hiroshima zelfs gediscrimineerd werden. Dit vond ik erg vreemd en verbijsterend aangezien ze in het museum vertellen dat ze juist zo'n vooruitstrevend land zijn dat zich zo inzet voor wereldvrede.

Na het eten hebben we onze cadeau's gegeven en onze foto's van thuis laten zien. Ze waren erg onder de indruk. Ook vonden ze onze tuin erg mooi.

Hierna heb ik voor het eerst een Japans bad genomen (eerst douchen en daarna schoon in bad) en was het tijd om te slapen.